Roadtrip – Kroatië

Mansje Fukkens wilde zijn vriendin opzoeken in Kroatië. Hij wilde niet alleen die kant oprijden. Dus vroeg hij de Slipnotmonkey of hij zin had in een roadtrip. Deze hoefde hier niet lang over na te denken, hij ging mee!

De bestemming van de roadtrip is Rijeka in Kroatië. Dat is ruim 1260 km verwijderd van Arnhem, dus beide Mansjes konden hun borst natmaken. Rond 9 uur in de ochtend vertrokken de Manjes vanuit Arnhem. De Slipnotmonkey wist nog even te melden dat hij geen rijbewijs bij zich had. Erg handig voor een roadtrip… Het duurde niet lang voordat de Duitse grens werd bereikt. Hier zal aardig wat tijd worden doorgebracht op de autobahn.

Beide Mansjes genoten onderweg van alle gave auto’s op de autobahn. Die Duitsers hebben het zo slecht nog niet… De ene dure Mercedes, BMW en Porsche scheurden voorbij. Toen er getankt moest worden, werden de Mansjes blij verrast. Wat stond er op de parkeerplaats? De knalrode Ferrari! De Slipnotmonkey greep snel zijn camera en schoot snel wat foto’s. De eigenaar was een loser in een goedkope trainingpak en de vrouw die die naast zich had zag er al helemaal niet uit. Dat snap je toch niet? Het was wel even genieten toen de Ferrari weer wegscheurde van de parkeerplaats.

De reis liep tot zover voorspoedig geen files. Maar het was wel opletten. Hier kwam de Slipnotmonkey wel achter toen hij met een gangetje van 140 km/u de rem flink in moest trappen. Onderweg zagen we een paar ongelukken, maar gelukkig waren die aan de andere kant. Maar uiteindelijk gebeurde er ook eentje aan onze kant. Een Alfa Romeo was vol achterop een BMW cabrio geknald. De BMW cabrio, met een hele mooie berijdster, hadden we hele dag al zien rijden. Niemand was gelukkig gewond geraakt. Onderweg waren de uitzichten op de bergen schitterend de tunnels daartegen waren saai en soms te lang.

Vlak voor de Oostenrijkse grens een vignet gekocht. No Risk! Niet lang daarna reden we Salzburg alweer in. Mansje Fukkens had daar een jeugdherberg gevonden via Internet. We reden er bijna in een keer naartoe. We kregen een 8-persoons kamer voor ons tweeën met uitzicht over Schloss Mirabell. De Mansjes hadden honger gekregen van het autorijden en ging in de stad op zoek naar wat eten. Allereerst werd een Ierse pub aangedaan. Die hadden geen eten, maar wel bier. Mansje Fukkens had zin in schnitzel, dus daar gingen de Mansjes naar op zoek. Bij restaurant Mozart hadden ze schnitzels, dus daar gingen ze naar binnen. Het eten daar was geen succes. De bediening was slecht, verzorgd door een chagrijnige pot. En de schnitzel was veel te klein.

Nu wilden de Mansjes nog op stap en dat bleek in eerste instantie een moeilijke opgave. Het was een en al Mozart wat de klok sloeg in Salzburg. Niet echt de muziek van de Mansjes! Gelukkig bleken er toch nog genoeg tenten te zijn met wat modernere muziek. Het uitgaanspubliek was er jong, er waren weinig twintigers te vinden. “Hoe dichter bij de nul, hoe strakker om de lul”, zou Jody Bernal in dat geval gezegd hebben. Het bier smaakte zeer goed en na een paar uurtjes hadden beide Mansjes hem al goed zitten. Onderweg terug naar de jeugdherberg werd het centrum van Salzburg nog even nauwkeurig verbouwd. Geen terrasstoel was veilig!
De volgende ochtend ging de reis verder richting Rijeka. De sporen van de vorige avond waren nog zichtbaar… De Slipnotmonkey had nog een flinke kater van de vorige avond en ging lekker verder pitten in de auto. Al vrij snel kwamen we in een dikke file voor een tunnel. Er werd veel aan de weg gewerkt, het was dan ook niet lekker doorrijden. De weg liep door de Alpen, dus er was genoeg te zien onderweg. We waren blij dat we niet de andere kant opreden, want daar stonden zeer lange files. Vooral rondom de hoofdstad van Slovenie, Ljublana. In Slovenie hadden ze de snelweg nog niet echt uitgevonden. Het was scheuren over kleinere weggetjes. De Mansjes hielden nog even een pitstop voor een potje frisbee.

Eenmaal aangekomen bij de grens van Kroatië zagen ze weer een snelweg. Niet lang daarna kregen ze ook Rijeka in het zicht. Daar moest eerst nog een hostel geregeld worden. In de stad waren allemaal eenrichtingswegen, dat maakte het zoek er niet makkelijker op. Op een gegeven moment zagen ze een hotel, maar ze waren te ver gereden. Dus nog een keer door de stad crossen… Achter de balie stond een behulpzame blonde ex-pornoster. We kregen een kamer toegewezen op de 9e verdieping en de auto konden we kwijt op een privé-parkeerplaats van het hotel. Het uitzicht vanaf het balkon was schitterend we konden over de hele centrum en de haven heenkijken. Echter het balkon zag er niet zo betrouwbaar uit. Het viel al snel op dat de vrouwen in Kroatië er zeer goed uitzagen. Dus de Mansjes keken hun ogen uit!

De volgende ochtend kwam de boot aan met aan boord de vriendin van Mansje Fukkens. Hij vertrok direct na het ontbijt richting de boot om haar te ontmoeten. De Slipnotmonkey ging een kasteel bezichtigen. Later op de middag moest de vriendin van Mansje Fukkens terug naar de boot en de Mansjes besloten om de binnenstad onveilig te gaan maken met de frisbee. En dat lukte weer aardig… s’ Avonds gingen ze samen met enkele medewerkers van de boot op stap. Na een kort bezoekje aan een loungebar gingen ze naar een salsabar. Mansje Fukkens deed nog enkele pogingen om het salsadansen onder de knie te krijgen. De Slipnotmonkey bleef rustig op z’n stoel zitten en bewonderde al het vrouwelijk schoon wat aanwezig was.
De volgende dag ging de reis verder naar Pula. De boot met de vriendin van Mansje Fukkens was daar ’s nachts ook naar toe gevaren. Het was zo’n twee uur rijden naar Pula. De route liep over de bergen, het was alleen maar klimmen geblazen. Vlak voor Pula zagen de Mansjes een VVV-kantoor. De chagrijnige medewerker schreef twee namen op een papiertje en daarmee moesten ze het maar doen. De Mansjes hadden op een gegeven moment geen idee meer waar ze precies waren. Maar gelukkig zagen ze ineens een bord van een jeugdherberg, dat was weer mazzel! De jeugdherberg lag op een prachtige locatie aan de kust. Er was zelfs een strandje met een mooi zicht op de Adriatische Zee. Het water was helderblauw en je kon de bodem gewoon zien.

De Mansjes regelden snel een kamer en gingen daarna direct door naar de boot om daar de vriendin van Mansje Fukkens op te pikken. Ze besloten om haar mee te nemen naar het strandje bij de jeugdherberg. Onderweg pikten ze ook nog enkele andere meiden van de boot op.

Later op de middag gingen ze terug naar de haven om een bezoekje aan de boot te brengen. De Mansjes kregen een uitgebreide rondleiding over de boot. Ze kwamen op plekken waar je normaal niet mocht komen. Helaas niet op de brug, want de Slipnotmonkey had er veel zin om de hoorn van de boot eens flink te laten brullen. Na de rondleiding gingen ze de binnenstad van Pula bekijken en een hapje eten. De Slipnotmonkey irriteerde zich op een terras aan een super lelijke hond. De hond was zo lelijk dat je de voor en achterkant niet van elkaar kon onderscheiden. Om de boel te compenseren liep er gelukkig ook nog genoeg vrouwelijk schoon langs het terras. Het was daarna tijd geworden om afscheid te nemen van de boot en de vriendin van Mansje Fukkens. De boot ging weer verder en de Mansjes hadden besloten om nog een dag in Pula te blijven en daarna terug naar NL te reizen.

De volgende dag wou de Slipnotmonkey de rotsen gaan verkennen aan de overkant van het strandje bij de jeugdherberg. Dit bleek geen makkelijke opgave met blote voeten, maar dat deerde de Mansjes niet. Ze gingen op zoek naar een geschikte duikplek om vanaf de rotsen de zee in te duiken. Na een tijdje vonden ze een plek. Dit vonden ze erg cool om te doen en doken meerdere keren de zee in. Daarna liepen ze verder, onderweg werd er nog even een praatje gemaakt met een vriendelijke Kroaat. De Mansjes zagen een ander strandje en besloten om daar naar toe te zwemmen. Er was weinig te beleven op dat strandje en toen er twee ontzettende homo’s aankwamen en voortdurend naar de Mansjes keken, gingen ze gauw weer terug naar de jeugdherberg.

Van het vele zwemmen en lopen hadden de Mansjes honger gekregen. In eerste instantie bestelden ze allebei een normale pizza. Maar de barman adviseerde hen dat ze beter een grote pizza konden nemen, want dat was financieel aantrekkelijker. Dus er werd een grote pizza Quattro Formaggi. Na een tijdje kwam er een bezorger aan met een ongelofelijke grote doos. Zo’n grote pizza hadden de Mansjes nog nooit gezien! De barman moest erg lachen om de reactie van de Mansjes. Maar ze kregen hem wel bijna op, met buikpijn als gevolg…

De volgende dag wilden de Mansjes via Italië in een stuk terugrijden naar NL. Rond 9.30 vertrokken ze richting Trieste. De route was eenvoudig te volgen en de wegen waren uitstekend. Met een gangetje van 130 km/u reden de Mansjes letterlijk dwars door de Alpen. Rond 18.00 uur kwamen ze aan bij Munchen. Er stond een flinke file op de rondweg en het benzinelampje begon te branden. De Mansjes wisten niet of ze nu wel de volgende benzinestation zouden gaan halen. Na geruime tijd, waarin maar enkele kilometers werden afgebracht, zagen ze een benzinestation. Ze hadden het gehaald!!! Wat na het tanken ging gebeuren, zullen de Mansjes niet zo snel vergeten.

Toen de tank weer vol zat, wilden de Mansjes zich weer aansluiten in de file. Maar een dikke vette Duitse vrachtwagenchauffeur wilde hun er niet tussenlaten. Uiteindelijk lukte dit wel en de Slipnotmonkey stak zijn duim op naar de dikke vette Duitser, om heb te bedanken voor de moeite. De vrachtwagenchauffeur ging hierna helemaal over de rooie. Door de muziek van de cd-speler heen konden de Mansjes hem horen schelden en tieren. Hij kwam op een gegeven moment naast de Mansjes te rijden en begon, met een knalrode kop van woede, allerlei gebaren te maken. De Slipnotmonkey beantwoorde deze gebaren met een opgestoken middelvinger. Nu waren de rapen gaar! De Duitser ontplofte nu bijna van woede. Hij zette ineens z’n vrachtwagen stil op de autobahn en sprong eruit. De Mansjes wisten even niet wat ze nu moesten doen. Ook uit de auto springen en flink op de vuist gaan met die Duitser of iets anders? Voor de vrachtwagen ontstond ineens een gaatje en Mansje Fukkens schreeuwde “Gas” tegen de Slipnotmonkey. Deze trapte het gaspedaal flink in en reed met een noodvaart zowat over de tenen van de dikke vette Duitser de vluchtstrook op. Na een paar honderd meter gingen ze weer tussen de andere auto’s staan. Ze hadden de vrachtwagen nu wel afgeschut. De adrenalinepeil van de Mansjes was tot recordhoogte gestegen. Ze baalden dat ze geen videobeelden hadden gemaakt van alles. Toen de file was opgelost scheurden de Mansjes terug naar NL, waarbij een snelheid van 195 km/u werd bereikt.
Niet slecht voor een Suzuki Swift…

Het was al met al een leuk avontuur geworden!

Geef een reactie