Zaterdagochtend 29 september ging de wekker vroeg af. Waarom? Nou, het was weer tijd voor een Roadtrip, Roadtrip Part 2!
De voorbereiding voor de trip was weer zeer minim. Het einddoel was bekend, maar meer ook niet. Lissboa, it will be! Deze keer had de Slipnotmonkey alvast wat hostels opgezocht en Eenzame Planeten van Spanje en Portugal aangeschaft. Mansje Fukkens had een wegenkaart van deze landen op de kop getikt en van gastMansje Woaterpiepe zijn pratende navigatiemiep geleend.
De Zoek Zoekie was ingepakt en Fukkens was klaar voor vertrek, alleen geen SNM! Die kwam uiteraard weer een half uur na de afgesproken tijd aangesukkeld… De navigatiemiep werd ingeschakeld en de reis kon beginnen. Ruim 2200 km asfalt stond de Manjes en Lissabon in de weg. Ze hoopten de eerste dag ergens bovenin Spanje te belanden.
Belgie werd al snel bereikt en de reis liep zeer voorspoedig. Het weer daartegen was drama, het regende pijpenstelen. Voor vermaak voor onderweg had Fukkens een schetsboek en een stift meegenomen. Daarmee konden ze de andere weggebruikers mooi op stang jagen. De eerste chagrijnige Fransoos werd direct getrakteerd op een door Fukkens getekende Smiley. Die dit vervolgens niet erg kon waarderen… Het viel de Mansjes in Frankrijk al snel op dat het in Nederland wel meevalt met de agressie op de weg. Fransozen zijn sowieso al arrogante hufters, maar in een auto op de snelweg zijn het helemaal duivels. Bumperkleven en irritant lichtsignalen geven is blijkbaar heel normaal voor hen. Ja, en als je dan SNM in een auto tegenkomt, dan gaat dat helemaal botsen natuurlijk…
Frankrijk was erg saai om doorheen te rijden. Zo was er een stuk van 100 km met alleen maar naaldbomen… En de SNM werd daar ook nog geflitst! Gelukkig reed hij niet al te hard. Dus als de boete al richting NL komt, dan zal die wel meevalllen. Na ruim 1300 km asfalt en ongeveer 13 uur rijden, bereikten de Mansjes San Sebastian. Helaas zat het opgezochte hostel vol. Later zouden de Mansjes erachter komen waarom… Aan de overkant van de straat werd een ander hostel gevonden, Hostel Hagin. Het was eigenlijk gewoon een woning in een flat, die de eigenaar een beetje had omgebouwd. Hij woonde er zelf ook nog? Dit deerde de Mansjes niets, ze hadden een slaapplek!
De Manjes gingen nu op jacht naar voedsel en cerveza. San Sebastian was erg mooi verlicht s’ avonds. Er werd uiteindelijk een terrasje gevonden waar ze nog bier schonken en eten serveerden. Ze gingen nu de stad wat verkennen. Er bleek een filmfestival gaande te zijn. Dat was dus de reden dat het hostel volzat. Alles was aanwezig grote filmposters en een rode loper met daarvoor dikke auto’s. Maar helaas werden er geen grote filmsterren gespot. Ze waren nog niet echt moe en wilden ook nog wel het nachtleven van San Sebastian verkennen. Het viel ze al snel op dat er veel vrouwen rondliepen die ook nog eens zeer aantrekkelijk waren. Een leuk kroegje werd snel gevonden en de cerveza vloeide rijkelijk. De Mansjes stonden aan de bar te praten en toen ze zich omdraaiden zagen ze tot hun verbazing dat er wel 20 Spaanse schoonheden om hun heen stonden. Nou niet echt een onprettige situatie…
De volgende ochtend was het drama met SNM. De cerveza van de avond daarvoor was volgens hem niet goed gevallen. De ingeslagen sultana’s en groene icetea, liet hij links liggen. En na het bereiken van de Zoek Zoekie op de parkeerplaats, legde hij zeer professioneel een plakkaatje tussen een geparkeerde auto en wat bosjes. Het strand werd opgezocht om wat bij te komen. Het was die dag rond de 28 graden en dus zeer aangenaam. Op het strand kwamen de Mansjes tot de conclusie dat de wat oudere senorita’s er ook nog zeer goed uitzagen voor hun leeftijd. Uiteraard was de frisbee ook van de partij en nadat SNM enigszins bij positieven was gekomen, werd het strand onveilig gemaakt door de Mansjes.
In de loop van de middag werd er koers gezet richting Bilbao. Helaas bleek daar dat het hostel ook al vol zat. Toch een aandachtspuntje voor de volgende Roadtrip… In een internetcafé probeerde de Manjes met behulp van skype en een koptelefoon andere hostels te regelen. En dat lukte SNM met zijn zeer uitgebreide talenkennis toch enigszins. Hostels in Miranda de Ebro, Salamanca en Porto werden alvast vastgelegd. Nu gingen ze op zoek naar het beroemde museum Guggenheim (geheel van titaninum!). Nou ja, op zoek… Ze lieten de navigatiemiep het werk doen. Onderweg kwamen de ze veel politie tegen met allemaal dikke geweren. Je kon wel merken dat je ETA-teritorium liep… Guggenheim was zeer indrukwekkend. En deze werd uiteraard met frisbee op de plaat vastgelegd. Wat weer tot zeer verbaasde reactie leidde van de andere bezoekers.
Er werd koers gezet richting Miranda de Ebro om daar te overnachten. De navigatiemiep had veel moeite om het hostel te vinden. Miranda de Ebro bleek een grote puinzooi te zijn. Het weer zat ook al niet mee en de spanning liep zeer op bij de vermoeide Mansjes. In een kroegje werd de juiste route naar het hostel verkregen. Het hostel leek wel een oud staatsgebouw uit de tijd van Franco. Gelukkig was de kamer wel ok. Het was inmiddels al erg laat geworden en de Mansjes hoopten ergens nog wat eten te kunnen scoren. Er werd een chinees restaurant gevonden die nog open was. Ja, die gasten zitten ook overal! De bediening van het restaurant zal zich de Mansjes nog lang herinneren. Het geserveerde voedsel werd in een recordtempo op een Neanderthalerwijze naar binnen gewerkt. Ze leken wel uitgehongerd… ’s Nachts werd Fukkens ineens gewekt door SNM. Er bleek een vleermuis de kamer binnengevlogen te zijn. Met veel moeite werd deze uiteindelijk door SNM met behulp van zijn beddengoed gevangen en het ruim uitgeslingerd. Nu konden de Mansjes eindelijk genieten van een zeer nodige nachtrust.
Bij daglicht bleek Miranda de Ebro nog lelijker te zijn dan de Mansjes al dachten. Dit was toch echt het lelijkste stadje waar ze ooit geweest waren. En ze beloofden elkaar plechtig het ook nooit meer te bezoeken. Salamaca was de volgende bestemming. Met enige moeite werd het hostel gevonden en met nog meer moeite een gratis parkeerplek voor de Zoek Zoekie. Nou, in ieder geval hadden de Manjes wel een goede indruk van de stad gekregen. Het bleek een echte studentenstad te zijn. Overal zag je studenten met boeken door de straten struinen. De Mansjes hadden natuurlijk alleen oog voor de studentes… Volgens de Eenzame Planeet heeft Salamanca het mooiste plein van Spanje, genaamd Plaza Mayor. Daar moesten de Mansjes natuurlijk even gefrisbeed hebben! Midden op het plein stond een of andere lelijke opblaasgrot in opbouw. Dus de ruimte om te frisbeen was zeer beperkt. Het plein was door de regen erg glad geworden. En na een poging van Fukkens om de frisbee te vangen, ging hij keihard op zijn bek! SNM genoot met volle teugen en baalde dat er geen videobeelden van waren gemaakt… De frisbee-skills van de Mansjes werden met groten ogen en open monden aangeschouwd door de aanwezigen op het plein. Helaas ook door twee agenten, die er minder blij mee waren. De Mansjes werden met zachte hand van het plein verwijderd… No playing on the plaza! Gelukkig hadden ze de videobeelden nog. Het uitgaansleven in Salamanca staat bekend als zeer wild en onstuimig. Daar wilden de Mansjes natuurlijk wel wat van proeven. Maar helaas… Alle grote tenten bleken die avond niet open te zijn. En was wel wat leven in de binnenstad, maar dat stelde weinig voor. Dus de Mansjes gingen enigszins teleurgesteld terug naar het hostel.
De volgende ochtend werd koers gezet richting de Douro vallei, met als eindbestemming Porto. In Portugal werd van de snelweg afgeweken en de binnenweggetjes opgezocht. In Portugal hebben ze het toch zichtbaar wat minder breed als in Spanje. Iemand met paard en wagen was geen zeldzaam verschijnsel. De Douro vallei bestaat uit eindeloze wijngaarden, waar druiven voor de port worden gekweekt. Dus eigenlijk zijn het portgaarden! De Mansjes namen onderweg van alles mee. Een kurkeik, olijfboom en portgaard werden met een Zwitsers zakmes met veel precisie gestript. Onderweg werden weer wat mooie plaatjes geschoten en de Mansjes genoten met volle teugen. De navigatiemiep leidde ze feilloos naar het hostel in Porto. Het hostel stond weer eens op een puike locatie met uitzicht op de Atlantische Oceaan. De Manjes kregen een kamer toegewezen die ze moesten delen met een Duitser en een Braziliaan. De mannen en vrouwen werden in het hostel apart gehouden? Daar begrepen Fukkens en SNM niets van…
De volgende ochtend stonden de Mansjes vroeg op om het centrum van Porto onveilig te maken. De Eenzame Planeet bevat een route met alle grote bezienswaardigheden van Porto. Ze besloten om die route enigszins te gaan volgen. De Dom Luis I brug werd al snel gevonden. Deze brug is ontworpen door een medewerker van meneer Eiffel. Dus de link met de Eiffeltoren is snel gelegd. Bovenop de brug zagen de Mansjes een filmcrew. Daar moesten ze natuurlijk het fijne van weten. Bij navraag bleek het te gaan om de film Star Crossed die volgend jaar tijdens het filmfestival in Cannes in premiere zal gaan. Het moet een soort hedendaagse versie van Romeo en Julia worden. Nou, Julia zag er in ieder geval zeer goed uit! De filmcrew wat aan het wachten op een helikopter die vanuit Lissabon moest komen. Dat kon nog wel even duren, dus de Mansjes liepen verder de stad in. Na even een internetcafé bezocht te hebben, werd een mooi frisbee-plein gevonden. SNM veegde eerst met veel venijn de duiven van het plein af met een simpele worp. De Mansjes waren in vorm en gaven weer een goede show weg. De duiven kregen hier niets van mee, want die waren allemaal verdwenen. In een mooi oude slijterij gingen de Mansjes wat port proeven. Ja, je kunt niet in Porto zijn geweest zonder dat geproefd te hebben! De eigenaar was zeer aardig en behulpzaam. Die man had echt liefde voor zijn vak. De Mansjes kwamen dan ook naar buiten met allebei een goede fles port onder hun armen…
Aan het einde van de middag ging de reis verder richting Areia Branca. Het plaatsje stelt niets voor, maar het hostel aan het strand daartegen zeker wel. De Mansjes waren bijna de enige gasten. Onder het genot van een biertje en de mooie bar- en baliejuffrouw werd nog even wat meegepikt van de Champions League. ’s Ochtends na het ontbijt betraden de Mansjes het strand voor een potje frisbee. Wat anders! Een paar (zwerf)honden vonden dat wel grappig en wilden graag meedoen. Er werden grote afstanden met de frisbee overbrugt. Maar het onvermijdelijke gebeurde uiteindelijk toch. Een afzwaaier van Fukkens belande in de Atlantische Oceaan en verdween. De oceaan geeft en neemt en deze keer nam ie de frisbee van de Mansjes… Dat was even flink balen, geen frisbee meer! Ze gingen toen maar, vergezeld door een van de (zwerf)honden, een strandwandeling maken. Op een paar rotsen werden weer mooie kiekjes geschoten. Na het strandavontuur werd de Zoek Zoekie weer volgeladen en koers gezet richting Lissabon. De navigatiemiep werkte die dag niet echt mee. Ze moest en zou de Manjes over een nog niet bestaande snelweg hebben. Wat de Manjes ook probeerden ze wist niet van wijken. SNM stond op het punt haar het raam uit te smijten! Ze werd met zachte hand het zwijgen opgelegd. De Mansjes vervolgden hun weg verder op gevoel en met behulp van de wegenkaart. Ze kwamen aan in Sintra waar Parque da Pena werd bezocht, een 200 ha groot park met met op de hoogste heuveltop een kasteel genaamd Palacio da Pena. Tijdens het wachten in de wachtrij werd een Nederlands koppeltje getrakteerd op de kreet “Ik moet zeiken als een reiger”. Het leuke was dat ze geen idee hadden wie dat had gezegd! Vanaf het prachtige kasteel kon je Lissabon al zien. Daarna werden Cascais en Estoril aangedaan. Vlakbij Estoril zagen ze het gelijknamige (voormalige) F1-circuit. In Cascais was het de bedoeling nog even de oceaan in te duiken, maar een strand werd niet gevonden. Wel vonden ze Boca do Inferno (Muil van de Hel). En stinken dat ie deed! Fukken en SNM gingen bijna over hun nek.
De navigatiemiep had zich nog steeds niet herpakt. Tenminste, dat dachten de Mansjes. Uiteindelijk bleek ze hun wel de goede kant op te sturen. Maar niet naar het hostel, die de Mansjes via internet hadden gereseveerd. Die werd uiteindelijk toch ook gevonden. De Manjes parkeerden de Zoek Zoekie bij de voordeur en schreven zich in. In eerste instantie dachten ze weer een kamer voor hun alleen te hebben, maar later kwamen er toch nog twee Portugese gasten bij. Even douchen en weer de stad in voor wat eten en drinken. Het uitgaansleven van Lissabon bevindt zich in de wijk Bairro Alto. Volgens de Eenzame Planeet kun je hier als toerist beter niet komen. Nou, dat bepalen de Mansjes natuurlijk zelf wel! Een leuk Indiaas restaurantje werd gevonden. Daar was het eten goed en het bier koud. Naast de Mansjes kwamen een moeder en dochter te zitten. Wat een kwebbelkonten waren dat zeg! Het ging non-stop door… Het uitgaansleven speelt zich vooral buiten in de nauwe straatjes af. Blijkbaar zagen de Mansjes eruit alsof ze nodig toe waren aan hasj of coke, want ze werden steeds aangesproken of ze wat wilden kopen. Fukkens was er op een gegeven moment zo zat van dat hij een van de dealers melde dat hij zelf nog wel genoeg op zak had. De dealer werd nieuwsgierig en uiteindelijk sloten de Mansjes een cokedeal van 4000,- euries voor een halve kilo. Ja, je moet alles een keer in je leven gedaan hebben toch? Een pak meel, wat zwarte tape en hopla een halve kilo coke… De Mansjes gingen hierna maar snel terug naar het hostel.
De volgende dag gingen de Mansjes multiculti doen. Met de Elevador do Carmo werd de overtocht gemaakt naar de bovenstad. En daarna met een van de grappige trammetjes (lijn 28) werd koers gezet richting Castelo de Sao Jorge. Een kasteel uit 1147, dat 110 meter boven de stad staat. Vanaf het kasteel heb je een heel mooi uitzicht over de stad, de rivier de Taag en Monumento Cristo Rei. Binnenin het kasteel heb je hele andere mooie uitzichten. Vooral onderaan de steile trappetjes met daarop dames met korte rokjes… In een internetcafé werd een winkeltje gevonden, dat frisbees verkocht. Er moest natuurlijk nog even gefrisbeed worden op een van de pleinen in Lissabon! De route naar de winkel liep door een gettowijk, inclusief stinkende halfdode zwervers en tippelende hoertjes. Eenmaal aangekomen bij het juiste adres, bleek de winkel helemaal niet te bestaan? En niemand kende de winkel ook? Ok, dan maar geen frisbee… Na wat eten gingen de Mansjes terug naar het hostel voor een siesta. Het plan was om later nog even flink te gaan knallen in Bairro Alto en de volgende ochtend dan weer richting NL te rijden. Maar SNM zag dat toch niet zo zitten.
Na een kort overleg pakten de Mansjes hun biezen. SNM wist nog bij een paar Finse dames aan te pappen. Een kort gesprek volgde en emailadressen werden uitgewisseld. Finland? Een leuke optie voor Roadtrip 3. Rond mindernacht verlieten de Mansjes het hostel. Het plan was direct terug te rijden richting NL en een tussenstop te maken in Toulouse. De reis liep weer zeer voorspoedig. Totdat de Mansjes in de buurt kwamen van Burgos in Spanje. De navigatiemiep had weer een route uitgestippeld over een snelweg die nog niet bestond en wilde daar wederom niet vanaf wijken. Ja, en nu? Andere afslag genomen, navigatiemiep uitgezet en toch maar weer aangezet. Ze had nu een andere route gevonden! En de Mansjes volgden die braaf. En waar liep de route doorheen? Door het stadje waar Fukkens en SNM plechtig hadden beloofd om er nooit meer te komen, Miranda de Ebro… Na een meer dan een uur toeren schrok SNM ineens wakker van een scheldkanonnade van Fukkens. De navigatiemiep had hun weer teruggeleid naar dezelfde afslag naar dezelfde snelweg die nog niet bestond! Dit had een in totaal bijna twee uur gekost. Ze kwamen nu voor de derde keer langs hetzelfde huis en dezelfde hond. En die hond werd voor de derde keer hysterisch door het geschreeuw van de Manjes. Met behulp van de wegenkaart werd vervolgens een route uitgestippeld naar Bilboa. Daar werd de navigatiemiep weer aangezet en daarmee navigatieprobleem omzeilt. Door dit oponthoud besloten de Mansjes om Toulouse maar niet aan te doen en non-stop door te rijden naar NL. Onderweg werd menig automobilist weer getrakteerd door schetsen van Fukkens. Parijs werd doorkruist en de Mansjes zagen een mooi verlichte Eiffeltoren in de verte. De laatste kilometers waren geen pretje. 24 uur in een auto en meer dan 2200 km asfalt, hadden hun tol toch wel geëist. Ze waren dan ook dolgelukkig om eindelijk in hun geliefde Arnhem te arriveren. Roadtrip 2 – Destination Lissabon werd afgesloten met een biertje in The Move.
Wat hebben Fukkens en SNM geleerd van de Roadtrip: