Mansjesweekend 2016 – verslag

Voorafgaand aan het Mansjesweekend bleken de hints van de organisatie te hoog gegrepen voor de overige Mansjes. Zelfs het inschakelen van Hind mocht niet baten. Uiteindelijk lukte het Mansje Pino om de code te kraken. 122 = (1+30+2+7+82) = GOSLAR! Voor de topografische leken onder jullie. Dat ligt nabij het Harzgebergte in Duitsland. Een pokkeneind rijden, maar daarover later meer. Het is de eerste keer dat de Mansjes de oosterburen bezoeken tijdens een Mansjesweekend.
Er werd op vrijdagavond afgesproken bij een boomhut van de Woaterpiepe in Deventer. De Buffelte had voor de verandering zijn Zweedse tank thuisgelaten en reisde met het overige vee per trein. Pino & Gumus gingen carpoolen. En Fukkens speelde taxichauffeur voor Doos en Slipnotmonkey.

En u zult denken Wat jij uh Jos? Nou… Die haalde de grootste HORKEN-actie uit de geschiedenis van de Mansjes uit, door een dag van tevoren af te bellen!!! De reden laten we even in het midden, maar menig wenkbrauw schoot ervan in de krul.

Om de dikke 400 km naar Goslar te overbruggen had de organisatie een comfortabele Turkse taxi geregeld. Met ruimte genoeg voor alle Mansjes en de nodige proviand, lees bier, onnozel veel voetballen en een gitaar. Na samenkomst werden de eerste flesjes HJ ontdaan van hun dop en getoast op een geweldig weekend. Tijdens het inladen van de taxi waagde een buurtbewoonster het om de Slipnotmonkey advies te vragen over een alarmsysteem. Als er een Mansje is die je daarover advies moet vragen… Gelukkig kwam de vrouw tijdens het stellen van de vraag al tot dezelfde conclusie.

Vol goede moed reden de Mansjes de A1 op richting Duitsland. Om vervolgens direct in een dikke file te belanden… De eerste afrit werd gepakt en omgedraaid richting een fastfoodketen voor een “heerlijke” burger. Op het terras werd er een aanslag gepleegd op De Mansjes. Een kraai bleek schijt te hebben aan de Mansjes, of was het toch Lambert-Jan? Iedereen behalve Gumus werd geraakt. Hoe is het mogelijk!? Niet veel later volgden de burgers. Als je honger hebt smaakt alles, dus de meuk van ome Ronald werd snel verorberd.

Poging 2. De drukte op de A1 was iets afgenomen. Op naar Goslar! Het bleef druk op de weg en regelmatig moest Fukkens hard op de rem trappen om. Ach, dit gaf alleen maar meer mogelijkheid om dotjes te spotten. Eenmaal in Duitsland was het een stuk rustiger op de weg en kon de Turkse taxi laten zien hoe hard ie kon. Op verzoek had Gumus alle top 5-albums meegenomen. Al snel werden er eigen versies van de nummers gemaakt. Een wederkerend thema in die versies was iets met “ragout in de reet”!?

Om en nabij 23.00 uur arriveerden De Mansjes op hun bestemming. De Turkse taxi stoof het terrein op waar de wijnvaten al lagen te wachten. Wijnvaten? Ja, er werd het weekend overnacht in heuse wijnvaten. Er werd nog geen teen buiten gezet of er kwam iemand op De Mansjes afgestoven met het verzoek het geluid zo veel mogelijk te dimmen. Want de kindertjes lagen te slapen… Wat!? In 11 van de 14 vaten bleken kinderen te slapen. En oplossing werd snel gevonden. De sleutel van de keet/bar werd overhandigd en daar konden De Mansjes naar hartenlust doen waar ze goed in zijn. Ter plekke werden de activiteiten van het weekend prijsgegeven, down-hill mountainbiken en abseil-vliegen. Voldoende spanning en adrenalinegehalte! Na enkele potjes knakworsten en dobbelen werden de wijnvaten opgezocht.

De volgende ochtend werden De Mansjes heel erg vroeg gewekt door de Duitse kl##te koters, waar ze zich de avond daarvoor zo netjes hadden gedragen. Een wederdienst ho maar… Gelukkig vertrok dat tuig dezelfde middag nog en hadden de Mansjes het terrein weer voor zichzelf. Het ontbijt in het boven op de berg was zeer goed verzorgt. Alleen de teksten van Gumus en het gedrocht uit de keuken mochten achterwege blijven. Na het ontbijt was er nog even tijd om te relaxen in de zon.

Het was tijd geworden voor wat spanning en sensatie. Bij het verhuurbedrijf stonden enkele monsters van fietsen op De Mansjes te wachten. Maar voordat ze daar op konden springen moest eerst een uitrusting worden aangetrokken waar robocop jaloers op zou zijn. Doos, Fukkens, Pino en SNM beten de spits af. Gumus en de Woaterpiepe bleven achter voor de aflossing halverwege. Onderaan de lift dacht Doos wel even met z’n monsterbike door het poortje te kunnen. Dat ken net DOOS!!! Om de bike in de lift te krijgen werd er snelheid en precisie gevraagd. Tijdens de eerste poging van Doos bleek hij hierover niet te beschikken. Tijdens het relaxte ritje naar boven werden er al enkele gedeelten van de (race)baan zichtbaar. Bovenaan werd toch maar gekozen voor de makkelijkste route om aan de bikes te wennen en niet direct brokken te maken. Een heerlijk ritje met vele bochten en kleine jumps volgde. De Mansjes waren in hun nopjes! Zelfs Pino, die nou niet bekend staat om z’n fietskunsten, kwam vloeiend naar beneden. De snelheid werd steeds verder opgevoerd en de jumps werden steeds hoger. Ook de moeilijker routes bleken geen probleem te zijn voor de daredevils.

Na 2 uur had een getergde Woaterpiepe genoeg van het wachten. Hij wou ook losgaan. Doos en Fukkens droegen hun bike over aan de twee wachtende Mansjes. Ook Gumus bleek een ware coureur te zijn. Maar de route met de rotstuin en ontelbare boomwortels waren niet zijn favoriet. De Woaterpiepe daartegen kon er geen genoeg van krijgen. 4 uur biken lijkt lang, maar de tijd vloog. Op een kleine crash van SNM na kwamen alle Mansjes ongedeerd uit de strijd. Tijd voor een biertje in het authentieke centrum van Goslar!

Na terugkomst bij de wijnvaten bleken De Mansjes nieuwe buren te hebben gekregen. Of het een familie was blijft tot de dag van vandaag een mysterie. De twee mannen verdwenen snel uit beeld en twee dames met hun hondjes bleven over. Vooral de jongste dame kreeg de volledige aandacht van SNM. Dit werd prachtig vastgelegd met de camera!
Na kort acclimatiseren werd er begonnen aan een door Fukkens meegebracht frisbeespel. Het eerste potje was het niveau lik me vessie. Vooral Gumus viel op met z’n waardeloze worpen. Een “koning” onwaardig! Maar het niveau steeg in de daaropvolgende potjes en daarmee ook de spanning. Die spanning verdween pardoes toen de buurvrouw een vers gelegde drol van haar hondje in de frisbee-bucket deponeerde. Wat een raar wijf!!! Daar moesten 10 zwarte pieten op afgestuurd worden.

S’ avonds stonden een BBQ en een tweede editie van het Gedichtenfestijn op het programma. De Duitsers kun je wel om een boodschap sturen als het om BBQ-en gaat. Dat was dik en dik in orde. De Woaterpiepe bleek ook met Duits vlees om te kunnen gaan. En de lappen vlees vonden hun heil in de buiken van de hongerige Mansjes. Hierna werd het tijd voor het Gedichtenfestijn. Fukkens opende het festijn en beet de spits af met een kort maar krachtig gedicht over de afwezige WJUJ.

Daarna volgde een aantal iets te lange gedichten waar de scherpte ontbrak. Het leek af en toe meer op een lofzang. En dat was heel wat anders dan de gedichten van de eerste editie. Alleen in de gedichten van Fukkens zat nog enig venijn. Het gedicht van SNM was heel verrassend nergens te bekennen. Waar hij nog menigmaal had aangekondigd met iets te komen bleek z’n woord weer weinig waard. De Woaterpiepe zat tot grote teleurstelling van Fukkens ook zonder tekst. Een gevalletje miscommunicatie… Na vele biertjes en nog enkele potjes dobbelen werden de vaten weer opgezocht.

Alweer de laatste dag van het Mansjesweekend was aangebroken. De Mansjes moesten vroeg uit de veren om op tijd aanwezig te zijn voor de tweede activiteit. Het ritje van ongeveer 45 minuten door het Harzgebergte was prachtig. Aangekomen bij een grote stuwdam zagen De Mansjes wat hun te wachten stond. Een afdaling van zo’n 120 meter op de buik langs een lijn van een dikke kilometer. De Mansjes werden eerst gewogen. Verbazingwekkend bleef iedereen onder de 100 kg. Dus ruim onder het maximum van 120 kg. Een helm, een harnas en een katrol werden in ontvangst genomen. De helm op krijgen lukte nog wel, maar dat harnas was andere koek. De Mansjes waren niet de enige die de afdaling gingen doen. Het was verdomde druk op de toren. Fukkens en SNM beten de spits af. Met een gangetje van zo’n 90 km/u vlogen ze over de bomen en het stuwmeer. De andere Mansjes wisten de overtocht ook te volbrengen. Een leuke ervaring, maar het gaf geen kick. De dame aan de andere kant van de lijn was trouwens ook een leuke ervaring…

De Mansjes hadden geen zin in wachten op de bus. Dus de tocht terug naar de parkeerplaats werd te voet afgelegd. Na een drankje en een hapje werd de Turkse taxi aan geslingerd voor de terugweg. Dat hele pokke eind weer terug en dat in een zinderende hitte. Onderweg werd nog een pitstop gemaakt voor een potje frisbee. Fukkens & Woaterpiepe vs Gumus & Pino. Doos bleef lekker in de schaduw en SNM tikte een halve liter weg in een strandstoel. Potje 1 was een prooi voor F & W en lang leek het erop dat G & P het 2e potje gingen winnen. Maar de laatste beurt van F & W was subliem en een 2-0 overwinning was een feit. En de Turkse taxi weer in…

Moe en zat van de vele kilometers asfalt arriveerden De Mansjes terug bij de boomhut van WP in Deventer. Om vervolgens afscheid te nemen en wederom via vele kilometer asfalt huiswaarts te keren.

Eén antwoord op “Mansjesweekend 2016 – verslag”

Geef een reactie