Rocken en zweten in Werchter

Dit jaar zijn er echter maar drie Mansjes die acte de precense geven op de 35e editie van Rock Werchter. Gumus, Slipnotmonkey en Fukkens waren de gelukkigen. Dat kan niet gezegd worden voor Wat jij uh Jos. Tot zijn eigen grote spijt mislukte de missie om vrij te krijgen van zijn werk. Doos en Pino waren nu ook weer in geen wegen of velden te bekennen… De Woaterpiepe was zeker wel meegegaan, mits hij niet met een wereldreis bezig is. Dat worden dus geen heerlijke ontbijtjes van de bbq…

Verder ook geen Marsmannetje, die hadden geen geld voor kaarten… En ook geen Jacko! Hij had zich vorig jaar toch redelijk misdragen en mocht voor straf niet meer mee. Hij bleef verbitterd en verbouwereerd achter in Haarlem.

Om 4.00 uur werd de trouwe slee van Gumus weer volgeladen met de overbekende voedsel- en drankvoorraad. De Slipnotmonkey deed Gumus en Fukkens versteld staan met een absurde haardos. Hij had een kam op de kop! Speciaal aangemeten voor The Prodigy… Henk Henk leide De Mansjes dit jaar langs een andere route naar het dorpje Werchter. Dit leidde bij aankomst tot enige verwarring. Waar was nu de standaard parkeerplaats? Al zoekende begonnen Gumus en Slipnotmonkey met een verbaal spelletje genaamd “Grof, Groffer, Grofst”. De teksten die daarbij uitgekraamd werden zijn absoluut niet geschikt voor publicatie. Een tipje van de sluier dan; ‘in stukken hakken’, ‘baby’s’ en ‘Mark’ werden veelvuldig de auto uitgeslingerd. Fukkens, die verder het hele festival liefkozend Likeend werd genoemd, kon niet op tegen dit verbaal geweld. Wat een zieke geesten…

De parkeerplaats werd gevonden en de lange tocht met alle proviand kon beginnen. Aangezien de Woaterpiepe er niet was, betekende dit ook geen handige kruiwagen. Fukkens had bij zijn mams een multifuncionele steekwagen gevonden. Deze begaf het echter al voordat de asfaltweg werd bereikt. Met slechts een wiel werd het een beetje lastig… Gelukkig kroop Gumus in de huid van MacGyver en wist binnen luttele seconden met een oplossing te komen. De tocht kon worden vervolgd!

Ondanks dat de Mansjes een uur eerder waren gearriveerd dan het jaar daarvoor, bleek de geliefde camping A1 al vol te staan. Tenminste dat werd ze verteld door twee supposten. Of dat klopte? Als alternatief werd camping A0 aangeboden. Maar 100 meter extra lopen naar het festivalterrein en voldoende bomen voor de broodnodige schaduw. Want oh oh oh het was al warm en zou alleen nog maar erger worden. Al snel werd een ideaal plekje gevonden niet te dichtbij de dixi’s, maar ook weer niet te veraf. Gumus had al enige tijd geleden een prachtige blauwe partytent aangeschaft. Die kwam nu ontzettend goed van pas. Dit keer dan niet tegen de regen, maar tegen de zon…

Het duurde even voordat De Mansjes de partytent hadden staan. Het was een complexe constructie! Achteraf bleek het doek verkeerd om te zijn bevestigd. Boeien! De tenten van Slipnotmonkey en Fukkens stonden vrij snel overeind. Die van Gumus moest eerst nog hersteld worden van de aangerichte schade van 2008. Toen alles eenmaal stond kon er genoten worden van het eerste en gelukkig nog koude biertje.

De Mansjes konden direct hun borst natmaken voor de eerste festivaldag. Placebo, Oasis en The Prodigy stonden op het programma. De Eagles of Death Metal en Lily Allen vormden als leuk achtergrondmuziekje bij het verorberen van de eerste rookworsten. Och wat smaakten die weer goed! Met volle magen werd de wandeltocht naar het festivalterrein ingezet. Het was lang wachten bij de ingang van het terrein. Dit leide weer tot veel spreekkoren. Maar geduld is een schone zaak en ook De Mansjes werden voorzien van een bandje en mochten het terrein betreden. Snel werden er wat drank- en etensbonnen ingeslagen, want Placebo stond op het punt van beginnen. De mannen stelden niet telleur, het was een puik optreden. Alle hits kwamen langs en “For What It’s Worth” van het nieuwe album werd luidkeels meegezongen.

In de pauze werd een mooi plekje vooraan gezocht voor de komende twee optredens. Vooraan en middenin het derde vak werd een plekje bemachtigd. Nu was het de buurt aan Oasis. De beruchte leadzanger Liam Gallagher, stond als een arrogante potloodventer op het podium te zingen. Maar deed dat wel ontzettend goed. Slipnotmonkey kon zijn actie aan het einde van het optreden erg waarderen. Hij sprong van het podium af en ging tussen het publiek staan kijken naar zijn mede-bandleden.

Nu was het tijd voor The Prodigy. Vooral Fukkens en Slipnotmonkey keken erg uit naar het optreden van hun jeugdhelden. In de pauze werd slim een perfect plekje bemachtigd vooraan het dranghek. Het optreden werd geopend met “World’s On Fire”, van het nieuwe album. Daarna volgde “Breath” en de sfeer zat er goed in. Er werd een gaaf feestje gebouwd en De Mansjes genoten met volle teugen. Alhoewel de vermoeidheid Gumus toch wel parten begon te spelen. Aan de smeekbede voor “Smack My Bitch Up” werd gelukkig ook gehoor gegeven. Wat ontzettend gaaf om dat nummer eens live te horen. Je wel kon toch wel merken dat de ouderdom de zangers Keith en Maxim parten begon te spelen en dan vooral tijdens het dansen. Ondanks dat voldeed The Prodigy geheel aan de hoge verwachtingen. Moe maar zeker voldaan wandelden De Mansjes weer terug naar camping A0. Wat een eerste dag van het festival!

Bij de tenten aangekomen werd Gumus herhaaldelijk herinnerd aan het feit dat hij reeds meer dan 39 uur wakker was. Nodig tijd om te slapen dus! Of niet Gumus? De volgende ochtend werden De Mansjes letterlijk de tent uitgebrand! Wat een hitte zeg, gewoon niet leuk meer. Voordat er weer gang werd gezet naar het terrein besloten De Mansjes eerst nog even te genieten van een warme douche. De kosten voor dit alles bleek 4 euries te zijn. Dat was toch wel een beetje aan de hoge kant. Op camping A1 was het altijd maar 1 eurie. Maar de douchehokken zagen er toch zo aantrekkelijk uit dat De Mansjes overstag gingen. De Manjes kwamen echter van een koude kermis thuis! Hoezo een warme douche voor 4 euries? Slipnotmonkey was hier zo van ontdaan dat hij spontaan met een verbale protestactie begon. ‘Ik hak oe allemaol in stukk’n, verdomme!’ klonk het over het festival terrein. Dit hebben ze zeker kunnen horen tot op de camping B2 toe…

Onder de douche bemerkte Fukkens ook nog een onaangename gast. Er zat een teek in zijn bips! En daar moet je vandaag de dag toch erg voorzichtig mee zijn. Een genante gang naar het noodhospitaal van het festival volgde. In de wachtkamer werd hij eerst nog vermaakt door een Belg met buikkrampen. Toen hem door de aanwezige EHBO-er werd gevraagd of hij ook alcohol had genuttigd antwoorde hij; Ja, ik heb een paar pintjes gedronken om te kijken of daarmee de krampen zouden verdwijnen… Het wachten duurde lang en Fukkens miste hierdoor de start van het optreden van White Lies. Uiteindelijk werd op zeer amateuristische wijze de teek verwijderd. In Belgie hebben ze zeker nog niet gehoord dat er voor zoiets een speciale tang is ontworpen!

Na de White Lies gingen De Mansjes naar de camping voor wederom een lekker rookworstje en schaduw. De barometer steeg ver boven de 30 graden uit. SNM en Fukkens werkten aan een mooi kleurtje, terwijl Gumus (de man met meer haren op zijn poten, dan op zijn kop) probeerde zijn slaapachterstand in te halen. s’Avonds werd door Gumus en Fukkens weer gang gezet richting het terrein voor Bloc Party. Slipnotmonkey bleef achter voor een broodnodig tukje, hij hoefde de band niet zo nodig te zien. Hij zou zich weer melden voor het optreden van The Killers. Gumus en Fukkens genoten van Bloc Party. Vooral van de nummers van het oude album, want het nieuwste album bevat toch weinig mooie klanken. De Slipnotmonkey, met zijn kam op de kop, werd opgezocht en gevonden bij de afgesproken boom. The Killers gingen aan Gumus voorbij, want hij moest zo nodig zijn kostbare mobieltje opladen… Hierdoor miste hij ook de gang van Fukkens en Slipnotmonkey naar voren voor Coldplay. Het was voor Fukkens de eerste keer dat hij deze band live ging zien. Je kon direct merken dat er een grote band op het podium stond. Zover zijn The Killer en Bloc Party toch nog echt niet. Het optreden was uitstekend. De band deed een prachtige ode aan de overleden King Of Pop en toog geheel onverwachts naar een klein podiumpje midden tussen het publiek. En oh ja, ze gaven een mogelijkheid tot vlinders meppen. Gumus was daartegen zoals vaak weer erg negatief over de band. Zelf ontkent hij iets tegen de band te hebben. Maar hij hapte toch steeds te makkelijk als Fukkens en SNM hem hierop aanspraken.

Dag drie alweer. Hopenlijk konden de nog komende bands mee met het niveau van eerste twee dagen. SNM moest en zou vooraan staan tijdens Limp Bizkit. Maar voordat die band het podium zou betreden, was het eerst nog de buurt aan Rodrigo Y Gabriela. Het tweetal gaven met hun semi-akoustische gitaren een spetterd optreden. Ze kregen het hele terrein mee en ook De Mansjes waren onder de indruk. De overgang naar Limp Bizkit was groot. Fred Durst met zijn rode basebalcap en Wes Borland met weer eens met een complete bodypaint betraden het podium. Het publiek reageerde in het begin nog erg rustig op de metal/rap klanken. SNM en Fukkens hadden wel zin in een pit en kregen uiteindelijk hun zin. In het vak onstond een pit en zonder nadenken doken ze erin. Gumus bleef achter om dit alles te filmen. Fukkens stuiterde als een vlo van de ene kant naar de andere en SNM probeerde met zijn camera gaaf filmmateriaal te maken van binnen in de pit. Op de hit “Nookie” ging het helemaal los, zowat het hele vak was een grote pit. Gumus kon mooi de groene en rode pet van SNM en Fukkens volgen door het vak. Na het optreden togen de bezwete Mansjes naar een rustiger gedeelte van het terrein. Even bijkomen van het geweld tijdens Limp Bizkit. Franz Ferdinand kwam nog te vroeg en ook Katy Perry werd van een afstandje aanschouwd op het scherm. Haar outfit was niet erg spannend, maar ze blijft een fraaie verschijning.

Tijdens het optreden van Mogwai gebeurde er iets opmerkelijks. Een windhoos bracht plotseling een bezoekje aan het terrein. Stof en plastic vlogen de lucht in. De ene festivalganger vluchte gillend weg en de andere rende juist richting de windhoos. Ook SNM rende gewapend met zijn camera recht de windhoos in. Fukkens bleef zitten en zag tot zijn schrik dat hij zich in het pad van de windhoos bevond. De kracht was gelukkig een stuk minder toen Fukkens er middenin zat. Hij moest zijn pet nog wel goed vasthouden. Zo snel als de windhoos kwam, zo snel verdween hij ook weer. Achteraf bleken er vijf gewonden gevallen te zijn, door rondvliegend puin.

De verwachting van Kings Of Leon was ook hooggespannen. Het was alweer de derde keer op rij dat ze RW aandeden. De Mansjes hadden echter de eerste twee keer gemist… Het was meebrullen geblazen op “Sex On Fire” en “Use Somebody”. “Closer” werd ook met veel genot beluisterd. SNM was wat minder gecharmeerd van de arrogante houding van de band. Fukkens en Gumus keken met een andere bril. Daarna werd op aanraden van Fukkens gang gemaakt richting de Pyramid Maruqee voor Boys Noize. Hij is namelijk erg fan van de klanken van deze Duitse techno-DJ. Bij aankomst werd onverwachts nog wat meegepikt van het optreden van Grace Jones. De diva was net bezig met haar hit “Slave To The Rythem”, die ze al dansend met een hula hoop ten gehore bracht. Als een echte diva, ging ze veel te lang door met haar optreden en bracht de organisatie daarmee enigzins in verlegenheid.

Later liet toch ook Boys Noize van zich horen. Hij bracht onderandere ook een mooie ode aan MJ. Gumus liet zien dat er met hem ook rekening moet worden gehouden op de dansvloer. Maar waar was zijn ritmisch gevoel gebleven? Alles passen gingen tegen de maat van de muziek in, bewust dat wel. Als een echte Evert ging hij tekeer. Gelukkig staat dit alles op film. Leuk voor later om aan je kinderen te laten zien… Ook liep er een vage monnik tussen het dansende publiek. Zijn kleermaker was vergeten de achterkant eraan te naaien. De vrouwen waren erg gechameerd van deze outfit. De billen van de monnik liepen er rood van aan.

De laatste dag alweer van het festival, Metallica-dag. Het weer was niet zo best. De Mansjes kregen nog net op tijd de partytent ingepakt, voordat een grote bui losbarste. Weer geen editie zonder regen dus… Fukkens had een poncho meegebracht en bleef droog. Gumus en SNM deden ook een poging droog te blijven, maar slaagden daar totaal niet in. Na de bui verscheen de zon weer. Gumus en SNM gingen op jacht naar een droog shirt. In een van de vele winkeltjes vonden ze allebei een zeer passend exemplaar. SNM maakte zich meester van een shirt van de film Taxi Driver. Dat paste geheel bij zijn opvallende coupe. Gumus vond een shirt met een dood kuiken als opdruk. Vol trots vervolgden beide Mansjes hun weg. Black Eyed Peas passeerden de revu. Al kwijlend volgden De Mansjes de verrichtingen van Fergy op het podium. Daarna was het de beurt aan Royksopp. Gumus had nog nooit gehoord van deze band en liet zich verrassen. Tijdens de pauze, wist Een goed optreden van de Noorse band volgde. De oude hits “Eple” en “Poor Leno” doen het nog steeds goed.

En toen de afsluiter. Metallica nam weer bezit van Werchter. Bij deze band weet je precies wat je krijgt. En dat is keiharde loepzuivere metal! Gumus en SNM genoten, Fukkens wist zich er met veel moeite door de 2,5 uur heen te slaan. Wie het ook moeilijk had was een dronken gast die door zijn hoeven zakte en vakkundig een plakkaatje legde over zijn eigen handen…. De Mansjes waren jaloers!

Na het optreden volgde het traditionele vuurwerk. De Mansjes vonden het wel mooi geweest en wandelden weer terug richting de camping. Daar stand voor Fukkens een mindere verrassing te wachten. Zijn tentje had de bui niet goed doorstaan. Dat ging een kort en vochtig nachtje worden. Gumus had namelijk de volgende dag weer verplichtingen. Met als gevolg dat met slechts enkele uren slaap weer gang werd gezet naar NL.

Het was weer een zeer geslaagde editie van RW. Het zal voor 2010 erg lastig worden om deze line-up te evenaren. Maar als de nu afwezige Mansjes er weer bij zijn, moet dat geen probleem geven!

Geef een reactie