Als het licht…
Hier zit ik dan in het donker, totaal onverwacht
Het licht is net uitgegaan, dat had ik echt niet verwacht
Gecrashed vlak voor het einde tegen wil en dank
Het valt me zwaar, ik heb nog even voordat ik jank
De moeite die ik nam, werd onbeantwoord gelaten
En nu dwaal ik hier alleen door de verlaten straten
Het blok op mijn schouders voelt als een enorme last
Die ik niet kwijtraken kan en die me niet past
De geur van stress geeft een angstaanjagend gevoel
Ik wil het van me afspoelen dat is mijn enige doel
In de regen staan is wat ik wil
Maar het is droog dus staat mijn ontwikkeling stil
Rennen zou ik moeten doen maar meewerken doen mijn benen niet
Het is alsof ik blokkeer, ik weet niet of jij het ziet
Wat kan ik nog doen om verder te komen
Zodat ik verder af kan dwalen van de vogels in de bomen
Het enige wat ik heb dat ben ik zelf
Ik geloof in wie ik ben ook al ben ik nog maar elf
Twijfelend neem ik dan een besluit
Voorzichtig zet ik een stap vooruit
Op een plek waar ik nog niet eerder was
Het voelt als net nieuw gekochte jas
Ik kijk vooruit de wijde wereld in
En besef me ineens daarin heb ik eigenlijk heel veel zin
Ik bundel mijn kracht en blijf op mijn benen staan
Hopelijk duurt het nog een hele tijd voordat het licht weer uit zal gaan