Het jaar 2017 begon met prachtig nieuws want Gumus wist 4 veldkaarten te bemachtigen voor The Joshua Tree tour 2017 van U2 en wel in Dublin. Via de app hadden uiteraard WJUJ, maar ook Pino en Fukkens aangegeven graag mee te gaan. Er werd gelijk geopperd om een aantal dagen in Dublin te bivakkeren en dus werd er door Pino via AirB&B een mooi hostel in Dublin-zuid vastgelegd voor 3 nachten. 4 dagen zouden De Mansjes dus Dublin onveilig gaan maken. Een prachtig vooruitzicht.
Echter kreeg WJUJ een maand voor vertrek vreselijk nieuws te verwerken. Zo dus ook De Mansjes. Lange tijd was het zelfs de vraag of de grootste U2 fan van het gezelschap zelf wel mee zou kunnen. Pas in de week van vertrek kwam het fijne nieuws dat WJUJ, ondanks de omstandigheden mee mocht en kon. Weliswaar moest er mogelijk wat aangepast worden maar dat werd met alle liefde gedaan. Wat in ieder geval vaststond was dat deze trip nu al meer dan onvergetelijk zou worden.
In mei moesten De Mansjes alsnog op zoek naar een ander onderkomen omdat de eigenaar van het appartement De Mansjes nog voor hun aankomst de deur had geweigerd. Pino ondernam actie en dat leidde tot een nieuw onderkomen in Dublin noord. Prachtiactie!
Vrijdag 21 juli 2017 verzamelden dus Pino, Fukkens, WJUJ en Gumus op Schiphol voor een onvergetelijke trip naar Dublin. Pino reisde met Gumus vanuit Haarlem, WJUJ werd gebracht vanuit Amstelveen en Fukkens kwam met de trein vanuit Tilburg waar hij midden uit de verhuizing naar zijn nieuwe woning werd getrokken.
Aangekomen op Schiphol meldden Gumus en Pino zich bij Fukkens en WJUJ en na een intense knuffel werd koers gezet richting Gate H waar de Ryanair vlucht van De Mansjes hen naar U2 City zou brengen. Via een zeer soepele check-in werd er een klein eerste drankje genuttigd en een ranzige hamburger bij de McDonalds verorberd terwijl de wandeling naar Gate H5 werd ingezet.
De vlucht verliep zeer soepel en rond de klok van 17.30 uur landden De Mansjes op Ierse grond. Tijdens de landing zagen ze het U2 vliegtuig nog voorbij flitsen. De bus bracht De Mansjes even later naar het centrum van Dublin waar al snel de verblijfsplaats werd opgezocht.
Aangekomen op de Blessington Street in Dublin noord bleek dat De Mansjes een zeer klein verblijf hadden. Wel twee slaapkamers met 2 2-persoons bedden en verder een klein keukentje, een bankje en een badkamertje met douche en wc. Het uitzicht was adembenemend. WJUJ en Gumus keken uit op het Ierse afwerkhokje van Fukkens.
Na zich te hebben geïnstalleerd werd een eettentje in de nabije omgeving gezocht. Bij Bleecker Street werd een ‘catch of the day’ door Fukkens weggewerkt. Pino hield het weer bij een Burger, een met Chili con carne er op. WJUJ en Gumus stortten zich op de bekende ‘Ribbs’. Na de maaltijd en een Guinness werd snel koers gezet naar het appartement voor een goede nachtrust.
Pino sliep die nacht samengevouwen op de bank in de woonkamer. Hij paste niet naast Fukkens zijn anaconda in het 2-persoonsbed. WJUJ en Gumus hadden het rustiger die nacht hoewel Gumus ook moeilijk de slaap kon vatten. Dat was echter niets bij de slapeloze nacht van Pino die de ochtend daarna ook in alle staten was. Hij klom, terecht, in de mail en eiste een matras in de woonkamer. Niet in de laatste plaats omdat er ook door de eigenaar mee was geadverteerd. Snel en netjes werd hierop gereageerd waardoor Pino die avond een beter vooruitzicht had op een betere nachtrust.
Een Iers ontbijtje werd mans gemaakt waarna enkele boodschappen naar het appartement werden gebracht. Intussen was de matras voor Pino gebracht en dus haalde Pino opgelucht adem. De rest van de dag stond in het teken van opwarmen voor het concert die avond in Croke Park.
Toch werd er even de taxi gepakt naar de Temple Bar. Er werd uitgestapt voor The Clarence Hotel (van Bono en The Edge) waarna een wandeling over de Temple bar werd ingezet. Overal U2 fans in U2 shirts. Natuurlijk werd er een Kilkenny biertje verorberd. Ook Pino zijn Ierse zwervervriend kwam even langs. Er werden foto’s gemaakt op de Ha’Penny Bridge, Mascotte Wacky werd aangeschaft in een souvenirwinkel en langzaamaan werd er wandelend over O’Connel Street koers gezet richting het appartement om even uit te rusten.
Tegen 17.30 uur werd koers gezet richting Croke Park. Pino en Fukkens vertrokken iets eerder waarna Gumus en WJUJ zich bij het tweetal voegden om de hoek van Croke Park. Om 19.00 uur betraden De Mansjes de entree van het immense stadion. Er werd zeer weinig gecontroleerd waardoor De Mansjes snel door konden lopen richting het veld want ze hadden veldkaarten in Pitch 1. Het tweede deel van het veld.
Er werden foto’s gemaakt en aan de linker zijkant van het veld werd een plaatsje bemachtigd. Op gepaste afstand, maar met prima ruimte en zicht zou zich een legendarische avond gaan voltrekken.
Noel Gallagher (gitarist en componist van Oasis) verzorgde het voorprogramma en enkele klassiekers van Oasis zoals ‘Wonderwall’, ‘Champagne supernova’ en ‘Don’t look back in anger’ konden op veel respons rekenen.
De spanning liep verder op want nu was het toch echt duidelijk dat het enige concert van de Ierse rockers uit deze Ierse stad ieder moment kon gaan beginnen. De spanning was voelbaar. Tegen de klok van 21.00 uur was het dan zover. ‘The whole of the moon’ van de Waterboys klonk over de speakers en werkelijk iedereen in het stadion kwam in beweging.
Via de lange catwalk was het drummer Larry Muller Jr. die zich als eerste liet zien. Even stond hij stil en keek hij het met ruim 80.000 gevulde Croke Park in. Een luid gejoel overspoelde de oprichter van de band. Hij nam plaats achter de drumkit op de B-stage en sloeg de eerste noten van ‘Sunday bloody Sunday’ op zijn snaredrum. The Edge kwam als tweede en de wereldberoemde gitaarrif van SBS klonk door het stadion terwijl Bono het publiek volop liet mee neuriën. Adam Clayton complimenteerde het 4-tal en het concert knalde uit de startblokken.
Natuurlijk krijgt ‘Sunday bloody Sunday’ op Ierse grond altijd een extra lading. ‘New year’s day’ volgde als tweede nummer. De US version, die de band nog niet eerder heeft gespeeld tijdens concerten. De verwachting was dat de band nu een nummer zou gaan spelen die ze eigenlijk nooit spelen tijdens concerten, maar tijdens deze tournee wel afwisselen, ‘A sort of homecoming’. Dit nummer konden ze toch niet overslaan? Niet in hun thuishaven? Wel dus want de intro van ‘Bad’ was hoorbaar.
Voor De Mansjes een zeer emotioneel moment gezien de situatie rondom WJUJ en dit zijn nummer is. Tranen vloeiden rijkelijk, armen werden om elkaar heen gelegd en zelfs een Ierse bezoeker die achter De Mansjes stond kreeg het te kwaad bij het zien van De Mansjes. Bono maakte het moment nog specialer want hij vroeg alle bezoekers te bidden voor ‘one of those epic nights in rock n roll history’.
Na ‘Pride’ kwam wederom een gedenkwaardig moment. Terwijl het publiek massaal ‘Oh OhO Ooh’ zong verscheen op het immense scherm achter het hoofdpodium het silhouet van The Joshua Tree. In een rode oase was de intro van ‘Where the streets have no name’ te horen. Het stadion barste bijna uit zijn voegen. De band liep terug en terwijl het plaatsnam under the tree zette The Edge de rif in van de intro van het nummer.
Halverwege het nummer vlogen 4 gevechtsvliegtuigen over het stadion die in de kleuren van de Ierse vlag een rookgordijn over het publiek strooide. Prachtig.
De klassiekers ‘I still haven’t found what i’m looking for’ en ‘With or without you’ werden gespeeld en zo had het publiek al 7 wereldhits gehoord.
‘Bullet de blue sky’ was heftig, ‘Running to standstill’ intens en breekbaar. ‘Red hill mining town’ zag het Ierse live-debuut waarna Bono het publiek welkom heette op side two of The Joshua Tree cassette.
De Mansjes hoorden eveneens ‘In God’s country’ en ‘Trip through your wires’ voor het eerst live.
‘One tree hill’ werd opgedragen aan Craig Caroll, een Nieuw-Zeelander die voor de band heeft gewerkt en te vroeg overleed. Bono droeg nu het nummer op aan iedereen die iemand te vroeg heeft verloren. Woorden zijn verder niet nodig.
Het hoogtepunt voor Pino werd de indrukwekkende uitvoering van ‘Exit’. Wat een goed bewaard juweeltje is dat toch. Een donkermooie versie van ‘Mothers of the dissapeared’, met op het scherm allemaal mensen die een kaarsje in hun handen hadden waardoor het publiek in het stadion spontaan ook hun lichtje scheen, sloot The Joshua Tree af en daarmee ook de reguliere set van het concert.
Snel werden enkele foto’s gemaakt met de blauwe Joshua Tree op de achtergrond voordat de toegift startte.
‘Miss Sarajevo’ was het eerste nummer waarbij heftige beelden uit Syrië op het imposante scherm te zien waren terwijl een groot doek zich over de hoofden van het publiek op de eerste ring werd gedragen. Daarna 3 klassiekers van na het millennium te beginnen met publieksfavoriet ‘Beautiful day’. ‘Elevation’ liet het hele veld springen en halverwege maakte Larry (inmiddels voorzien van een shirt met daarop HOME op de achterkant) op camera een hartje naar het publiek toe om te onderstrepen dat het een thuisconcert was. ‘Vertigo’ sloot dit stuk af en dat nummer blijft live toch wel een kraker.
‘Ultra violet’ werd opgedragen aan alle vrouwen op de wereld. Op het scherm werden ook beelden getoond van vrouwen die belangrijk waren of zijn in de wereldgeschiedenis. Een lange intro wachtte ‘One’. Bono prees het publiek wat de One-campain gesteund heeft. Alle lichten gingen uit en alle telefoon aan waardoor een grote sterrenregen zich meester maakte van Croke Park. De afsluiter van dit memorabele concert was een nieuw nummer.
Aan het eind van dit kalenderjaar wordt het nieuwe album ‘Songs of experience’ verwacht en daarop staat ook ‘The little things hat give you away’. Nu al een favoriet van Pino.
De stiekeme hoop op ‘I will follow’ als absolute afsluiter vervloog, maar De Mansjes zaten ook al meer dan vol van alle indrukken die zich deze avond meester hadden gemaakt van hen. Het moest even verwerkt worden en dat gebeurde aan de rand van het veld terwijl de massa het stadion verliet. WJUJ en Gumus probeerden nog een shirtje te kopen, maar deze bleek te zijn uitverkocht.
Toch maar rustig aan het stadion verlaten dan maar en via een wandeling in een rustige zomeravondwindje werd koers richting het appartement gezet. Onderweg toch nog een shirt, weliswaar een goedkope en van slechte kwaliteit, maar wat boeit het. WJUJ en Gumus hadden hun zo gewenste aandenken binnen.
WJUJ was op na deze lange en indrukwekkende dag en moest zijn rust pakken hoewel de adrenaline nog door het lijf schoot. Na overleg besloten de andere Mansjes dat ze toch even een biertje gingen pakken in de omgeving. Uiteraard op loopafstand van WJUJ. Een kroeg naast het eerder aangedane Bleeker street had U2 muziek hard aanstaan dus daar moest geproost worden. En wat zagen De Mansjes daar? Jawel, Roger! Roger, de alien uit de animatieserie American dad. Hij waggelde op dezelfde manier terwijl hij glazen ophaalde en terugbracht naar de bar. Hierdoor werden De Mansjes voldoende afgeleid van de immens slechte DJ! Een kebapje in een te vieze Indiase tent moest deze avond afsluiten en verbazingwekkend was deze prima te doen, hoewel Fukkens er nauwelijks doorheen kwam. Dus slapen. Gumus kroop naast WJUJ, Pino op zijn matras in de kamer en Fukkens legde zijn anaconda rustig op zijn eigen kussen!
De derde dag was er 1 doel; foto’s maken bij de Grand Canal Docks. Dus werd er een taxi besteld die De Mansjes naar de nabije omgeving reed. Daar werd eerste een ontbijtje genuttigd, het beste van deze Ierse dagen. De wandeling ging langs de Hanover Quay waar U2 hun studio heeft. Daar veel fans, maar iets verder op bij de Docks niet waardoor De Mansjes alle tijd hadden om foto’s te maken van de wereldberoemde letters. Een kopie van de foto die U2 in 2000 nam bij deze letters was het resultaat. En waarom zijn de bassist en de drummer toch minder belangrijk Pino?
WJUJ en Gumus namen daarna de taxi terug naar het appartement terwijl Fukkens en Pino probeerden een fiets te fixen om door Dublin te rijden. Later bleek dat dit niet was gelukt dus waren ze gaan lopen. Onderweg kwamen ze een treffend bord tegen…
Op de Temple Bar werd vervolgens rond 18.30 uur afgesproken voor een diner. WJUJ en Gumus sloten zich bij de andere twee aan en Pino, WJUJ en Gumus zaten niet veel later aan de fish and chips. Fukkens aan de stierenkloten. Ja verschil moet er zijn nietwaar.
Later die avond togen Pino, Fukkens en Gumus nog even de stad in voor een biertje. Het was de bedoeling om dat nabij het appartement te doen, maar de wandeling voerde hen toch naar de Temple bar. Veel live muziek en in de eerste de beste kroeg zagen De Mansjes een juweel van een meid. Pino en Gumus kwijlden de hele Temple bar bij elkaar terwijl Fukkens zijn Kilkennys telde. Zonder het uit te spreken bleven De Mansjes in deze kroeg, totdat het meisje wegging. Volgens mij staat Gumus nog te kijken. Dus op naar een andere kroeg waar weer live muziek was. En goed! Zelfs Wacky kon het niet laten mee te schreeuwen. Dan toch maar terug naar het appartement maar niet voordat Pino een Iers-Akerslootse grunt had gefabriceerd.
De dag van vertrek was aangebroken. Een Iers ontbijtje was de afsluiting en De Mansjes waren moe. Weinig tijd om wat te ondernemen, en die energie was er ook niet echt dus op naar het vliegveld. Om goed 16.00 uur steeg het vliegtuig op om rond 19.00 uur in Nederland te landen.
Zelden was een trip zo indrukwekkend als deze. Emotioneel was daardoor ook het afscheid. Echter had deze trip alles gebracht wat de verwachting had beloofd. En meer dan dat, veel meer!
Het is moeilijk in te denken dat deze trip mogelijk niet meer herhaald zal worden in deze vorm en samenstelling. Die gedachte moeten we niet te vaak toelaten. In ieder geval neemt niemand, maar dan ook niemand ons en mij dit meer af! Een ervaring die ik koester, diep van binnen.
Pino, Fukkens en Wat Jij Uh Jos bedankt!
